Jak czerwony napój stał się oficjalnym napojem Juneteenth

Zdjęcie:

Obrazy Getty’ego

herbata tymiankowa

Czerwony napój, znany również jako czerwony napój, to oficjalny napój Juneteenth. Nie jest to niespodzianką: czerwone napoje od dawna stanowią okazję do spotkań towarzyskich mieszkańców Afryki Zachodniej i osób pochodzenia afrykańskiego w obu Amerykach, zwłaszcza tych, którzy świętują wyzwolenie z niewolnictwa. Rodzaj czerwonego napoju jest różny, jedyną stałą jest to, że spożywany płyn ma czerwony odcień. Wiem, co myślisz. Proszę, delikatnie odłóż na bok wszelkie żarty komika Dave'a Chappelle'a na temat prymatu fioletowego napoju. Zapomnij także o tym, co osoby poniżej 30. roku życia mogą powiedzieć o napojach niebieskich, pomarańczowych i innych kolorowych napojach. Jak wiedzą miłośnicy soul foodu, czerwień to kolor i smak. Afroamerykanie nie mają obsesji na punkcie tego, czy kluczowym składnikiem jest wiśnia, żurawina, hibiskus, malina, truskawka czy owoc tropikalny, pod warunkiem, że dany napój ma odpowiedni kolor. Jeśli chodzi o obchody emancypacji, wszystko kręci się wokół czerwieni, kochanie!

Juneteenth to święto emancypacji upamiętniające dzień, w którym 19 czerwca 1865 roku, dwa i pół roku po wejściu w życie Proklamacji Wyzwolenia, generał dywizji Gordon Granger, dowódca armii Unii w dystrykcie Teksasu, przybył do Galveston i czytać: „Rozporządzenie ogólne nr 3”. W rozporządzeniu czytamy: „Mieszkańcy Teksasu zostali poinformowani, że zgodnie z proklamacją władz wykonawczych Stanów Zjednoczonych wszyscy niewolnicy są wolni… Pierwotnie wydarzenia, które miały miejsce później w ten pomyślny dzień, nazywały się „ 19 czerwca” lub obchody „19 czerwca”. W latach 1910-tych ludzie w Teksasie i poza nim nazywali ten wyjątkowy dzień „11 czerwca”. Po latach lobbowania stan Teksas uznał 11 czerwca za oficjalne święto państwowe w 1980 r. Chociaż święto 11 czerwca miało swój początek w Teksasie, migrujący Teksańczycy rozpowszechnili to święto w całym kraju. Dzięki ich ogromnej akcji promocyjnej w Teksasie Juneteenth stało się w 2021 r. świętem federalnym. Należy jednak zrozumieć, że pomimo swojej obecnej rangi Juneteenth to tylko jedno z wielu obchodów emancypacji Afroamerykanów zakorzenionych w lokalnej historii i tradycji.

Dlaczego czerwone drinki kojarzone są z obchodami Emancypacji? Nikt nie jest tego pewien, ale tradycje gościnności Afryki Zachodniej dostarczają pewnych wskazówek. Przed i po kontakcie z Europą mieszkańcy Afryki Zachodniej witali i zabawiali gości domowych czerwonymi napojami – dokładniej określanymi jako herbaty – przygotowywanymi z płatków kwiatów hibiskusa lub orzechów kola, które są rodzime dla tej części Afryki. Napoje te miały tak silny oddźwięk kulturowy, że te składniki botaniczne przepłynęły przez Ocean Atlantycki wraz z ludźmi w niewoli. Ponadto powszechnie uważa się, że kolor czerwony symbolicznie reprezentuje krew przelaną przez zniewolonych afrykańskich przodków.

Eda Andersona

Jak napisałem w swojej książce pt. Soul Food: zaskakująca historia kuchni amerykańskiej, jeden talerz na raz , na przedwojennym Południu było mnóstwo czerwonych napojów. Ustne historie książek kucharskich zniewolonych i południowych są pełne licznych wzmianek i przepisów na twarde i miękkie czerwone napoje przyrządzane ze świeżych owoców, likierów, syropów i octu. Na przykład najstarsza znana książka kucharska autorstwa Afroamerykanów, pt. Książka kucharska domowa autorstwa pani Malindy Russell, opublikowane w 1866 roku, zawiera przepis na kordiał truskawkowy. (Jeśli się zastanawiasz, kordiały to napoje dla dorosłych, które zazwyczaj składają się z soku owocowego, cukru i brandy.) Za każdym razem, gdy grupa ludzi pochodzenia afrykańskiego gromadziła się w obu Amerykach i miała swobodę decydowania, co wypić, czerwony- kolorowy napój był niezmiennie popularnym wyborem. Kiedy emancypacja stała się rzeczywistością, naturalną selekcją były czerwone napoje.

jak zrobić musztardę żółtą w musztardę dijon

Z biegiem czasu podczas obchodów wyzwolenia Afroamerykanów zaczęto podawać coraz więcej czerwonych napojów. Melasa i woda były ulubionymi potrawami jeszcze przed rozpoczęciem obchodów 16 czerwca. Ten może wydawać się drapiący po głowie, ponieważ większość melasy, którą obecnie można spotkać, jest bardzo ciemnobrązowa. Jednak początkowa partia melasy otrzymanej z rozdrobnienia trzciny cukrowej i wydobycia z niej soku zmienia kolor od czerwonego do bursztynowego. Po dalszym ugotowaniu melasa zyskuje bardziej znajomy, ciemniejszy kolor i właśnie taki produkt jest często sprzedawany konsumentom. Wolni i zniewoleni pracownicy terenowi celebrowali melasę i wodę jako orzeźwiający, dodający energii napój. Ponieważ melasa była powszechnie dostępna i tania, stała się popularnym napojem. Choć nie jesteśmy tego pewni, liczne przekazy ustne dotyczące zniewolonych osób sugerują, że melasa używana do napojów była czerwona.

kwaśna tequila

Melasa i woda były ulubionymi obchodami obchodów wyzwolenia w Południowej Karolinie, które były jednymi z najwcześniej obchodzonych w schyłku wojny secesyjnej. Mikstura została podana 1 stycznia 1863 roku, który w Port Royal w Południowej Karolinie był obchodzony jednocześnie jako Nowy Rok i Dzień Wyzwolenia. W liście napisanym tego samego dnia misjonarka Harriet Ware odnotowała, że ​​Afroamerykanie i żołnierze Armii Unii zebrali się na plantacji Johna Joynera Smitha w pobliżu Beaufort w Południowej Karolinie i głośno odczytano Proklamację Wyzwolenia. Następnie zgromadzeni delektowali się dwunastoma pieczonymi wołami (z grilla), twardym chlebem, melasą i wodą.

Podczas gdy w Karolinie Południowej w centrum uwagi znalazła się melasa i woda, w innych lokalizacjach czerwona lemoniada była zdecydowanie ulubioną lemoniadą, jak wynika z doniesień prasowych z obchodów Emancypacji odbywających się w ostatnich dekadach XIX wieku. Lemoniadę zabarwiano na czerwono dodając przeciery owocowe lub syrop z takich składników jak wiśnie, maliny, truskawki czy sumak. Inni po prostu dodali barwnik spożywczy. Czerwona lemoniada zyskała wcześniej dużą popularność dzięki skojarzeniom z cyrkiem, który był wówczas niezwykle ukochaną rozrywką wśród Afroamerykanów. (Z tego powodu czerwoną lemoniadę powszechnie nazywano lemoniadą cyrkową). Jako jeden z przykładów jej pojawienia się podczas obchodów 16 czerwca, w 1897 roku, małomiasteczkowa gazeta w Missouri zatytułowała Lustro dziennika Marceline poinformował, że arbuz, wiosenny kurczak i czerwona lemoniada zagościły w parku podczas rocznicy wyzwolenia pod koniec sierpnia, obchodzonej przez kolorowego przyjaciela i brata społeczności.

Na przełomie XIX i XX wieku nastąpił szał na napoje gazowane dzięki wyraźnemu udoskonaleniu technologii butelkowania. Teraz można było napić się wody gazowanej, napoju gazowanego lub napoju gazowanego, gdziekolwiek chciał, zamiast ograniczać się do stacjonarnej fontanny z wodą gazowaną. Zgodnie z tradycją biesiadnicy Juneteenth przerzucili się z czerwonej lemoniady na połykanie galonów czerwonych napojów gazowanych. Podczas uroczystości z okazji 16 czerwca 1934 r. w Hope w stanie Arkansas (miejsce urodzenia przyszłego prezydenta USA Billa Clintona) podawano w dużych ilościach grillowane mięso, czerwone napoje gazowane, lody i ciasta. W latach sześćdziesiątych Big Red Soda z siedzibą w Waco w Teksasie w jakiś sposób stała się – i pozostaje – de facto ulubionym napojem Juneteen w stanie Lone Star. (Może to wszystko przez nazwę.) Napój istnieje od 1937 roku, ale jego producent wcześniej nazywał go Sun Tang Red Cream Soda. Dla Teksańczyków i tych, którzy pozostają pod ich silnym wpływem, napój gazowany Big Red jest nadal synonimem Juneteenth.

Eda Andersona

grillowane tacos z krewetkami

Obecnie żyjemy w ekscytujących czasach dla czerwonego napoju, wraz z poszerzeniem menu Juneteenth. Niektórzy przenoszą czerwony napój w przyszłość, przywracając na pierwszy plan tradycyjne napoje z Afryki Zachodniej, zwłaszcza napoje z hibiskusa. W 2022 roku Sunyatta Amen, ekspert zielarski w piątym pokoleniu i właścicielka Calabash Tea & Tonic w Waszyngtonie, zalecała napoje z hibiskusa jako świetną opcję na świętowanie 16 czerwca w Poczta Waszyngtona artykuł. Pod patronatem swojej marki Your Resident Gourmet szefowa kuchni Jennifer Booker sprzedaje mieszankę lemoniady w proszku z hibiskusa, którą nazywa Juneteenth Jubilee Punch.

W swojej książce z 2023 r Flavour+Us: Gotowanie dla każdego , szefowa kuchni Rahanna Bisseret Martinez podaje dwa czerwone napoje na bazie hibiskusa. Jej Jamaica and Pineapple Punch składa się z suszonego hibiskusa, świeżego ananasa, soku z limonki i syropu z agawy (Jamajka to inna nazwa hibiskusa, nawiązująca do długiego związku hibiskusa z wyspiarskim krajem Jamajka), podczas gdy jej krzew Sharab Rose Raspberry Shrub wskazuje na jedno i drugie na Bliski Wschód i do południowej tradycji plantacyjnej krzewu: octowe i ostre napoje, które mogły mieć miejsce w XIX-wiecznym Juneteenth uroczystości.

Osobiście nie mogę się doczekać kolejnej odsłony czerwonego napoju. (Pod warunkiem, że są rzeczywiście czerwone i nie są podawane w różowych szklankach!) W międzyczasie, jeśli myślisz o wypiciu wkrótce czerwonego napoju, oto sugestie dotyczące łączenia świetnych czerwonych napojów z ulubionymi potrawami.

• Do pikantnych potraw polecam świeże Woda z Jamajki . Jest kwiatowy i lisi z nutą żurawiny.
• Grill wymaga czerwonego napoju o dużej osobowości. Sugeruję musującą wodę sodową Big Red pochodzącą z terroir Waco w Teksasie. Ma wyraźną strukturę czerwonych jagód z nutą waty cukrowej.
• Do wszystkiego innego polecam czerwony (Tropical Punch) Kool-Aid. Atak na nos jest energiczny, ale nie narzucający się. Prawdziwy koneser nie ma nic przeciwko odpowiedniej słodyczy, zwłaszcza gdy ma świetny posmak. Naturalnie należy go spożywać ze słoika z galaretką.

Adrian Miller jest pisarzem, laureatem nagrody Jamesa Bearda i oficjalną cheerleaderką czerwonego napoju.