Czy lubisz herbatę? Oczywiście, że tak. Nawet jeśli nie jest to, na przykład, twoje rzecz , trudno odmówić kojących i pocieszających właściwości filiżanki ciepłej, pachnącej herbaty. Znany jako chai w wielu częściach świata herbata jest jednym z najpopularniejszych napojów na świecie i uprawiana jest na każdym kontynencie z wyjątkiem Antarktydy.
Herbata to obfity napój. Zawierająca tylko jedną trzecią kofeiny zawartej w kawie, zapewnia łagodniejszą drogę do porannego wstrząsu, umożliwiając pić coraz częściej – szczególnie dobra, ponieważ wiele liści herbaty można zaparzyć kilka razy, zanim stracą swój smak. Różne rodzaje herbat są również bogate w substancję zwaną l-teaniną – aminokwas, który badania powiązano z uczuciem spokoju i dobrego samopoczucia. Badania wciąż rzucają światło na zdrowotne właściwości herbaty, potwierdzając to, co od lat powtarzam osobom uczestniczącym w moich wykładach i zajęciach na temat herbaty: dobra herbata poprawia samopoczucie.
Obrazy Getty’ego
To naprawdę wszystko, co musisz wiedzieć, aby zacząć pić różne rodzaje herbat. Dzięki setkom stylów i odmian produkowanych na całym świecie oraz niemal takiej samej liczbie metod jej parzenia, nie ma dobrego ani złego sposobu na delektowanie się filiżanką herbaty. Znajomość pewnych podstaw pomaga jednak w poruszaniu się po tak ogromnej kategorii. W końcu herbata to najpopularniejszy napój na świecie, zaraz po wodzie, uprawiany na każdym kontynencie z wyjątkiem Antarktydy.
Każdy rodzaj herbaty – zielona, czarna, oolong i niektóre – jest produktem tej samej rośliny, krzewu zwanego Camellia sinensis, który pochodzi z pasma subtropikalnych krain rozciągających się od wschodnich Indii przez północny Laos i Wietnam po południowo-zachodnie Chiny. Różnice w smaku wynikają z niuansów odmiany roślin, warunków uprawy i stylu przetwarzania. (Herbaty ziołowe i zbożowe to osobna historia – więcej o nich poniżej.) Większość „prawdziwych” herbat można pogrupować w kilka ogólnych kategorii w oparciu o metodę przetwarzania. Oto jak to wszystko zrozumieć.
Herbata zielona
Podobnie jak krojenie jabłka, zrywanie liści herbaty uruchamia zegar złożony zestaw reakcji oksydacyjnych i enzymatycznych, które kończą się brązową tkanką roślinną i wyraźnie odmiennymi smakami i aromatami od pierwszego zerwania liścia. Celem przygotowania zielonej herbaty jest jak najszybsze zatrzymanie tych reakcji, przy jednoczesnym zachowaniu roślinnego smaku liści. Zielone herbaty mogą smakować jak groszek wiosenny, świeżo skoszona trawa, delikatnie prażony orzech laskowy, a nawet słonawe wodorosty pływające w bulionie. Wysokiej jakości warzywa są intensywnie aromatyczne i słodkie na języku.
Badania sugerują, że zatrzymanie procesu utleniania na wczesnym etapie produkcji herbaty może skutkować wysokim stężeniem polifenoli – silnych przeciwutleniaczy, które oferują szereg korzyści zdrowotnych. Potrzebne są jednak dalsze badania, aby wyciągnąć ostateczne wnioski, dlatego pij zieloną herbatę dla smaku i wrażeń. Lubię japońskie style, takie jak Sencha I gyokuro , które posiadają głęboką słodycz umami, a także lżejsze chińskie style, takie jak bi luo chun I tai ping hou kui , z których ta ostatnia wykonana jest z dużych, kuszących liści sprasowanych na płasko jako zakładka.
Najlepsze na świecie sklepy z herbatąCzarna herbata
Jeśli pozwolisz, aby świeże liście herbaty całkowicie się utleniły, Następnie kontynuuj suszenie, otrzymasz przeciwieństwo zielonej herbaty: czarną herbatę. To utlenianie, wraz z ostrożnym zwijaniem i ugniataniem liści, powoduje powstanie związków słodowych i garbnikowych oraz aromatów owocowych i czekoladowych. Przetwarzanie czarnej herbaty powoduje również, że zyskuje ona mocniejszy smak i pełniejszą treściwość, dlatego tak dobrze radzi sobie z mlekiem (świeżym lub skondensowanym), cukrem, miodem, przyprawami i – moim ulubionym – łyżką dżemu malinowego po rosyjsku.
Czarna herbata z Chin była ulubionym napojem Brytyjczyków w XIX wieku, ponieważ podczas długich podróży oceanicznych było mniej podatne na pleśń. Kiedy plantatorzy w brytyjskich koloniach w Indiach, Sri Lance i Kenii zastanawiali się, jak przetwarzać wszystkie rodzaje herbaty, które uprawiali, skradziony z Chin i werbowali tubylców do sadzenia na swojej ojczystej ziemi, styl, który przekształcili w masową produkcję, to czarna herbata. Do dziś indyjskie regiony Assam I Darjeeling produkować najbardziej rozpoznawalną czarną herbatę na świecie; ten pierwszy jest szczególnie rześki i słodowy, ten drugi słynie z niuansów i delikatności. Chińskie style czarnej herbaty, takie jak mao feng I Keemun uzyskując smak pieczonej śliwki i czekolady. Ale moje czarne herbaty typu „ride or die” pochodzą z Tajwanu. Odmiany z Jezioro Słońca i Księżyca regionu są skandalicznie aromatyczne, pełne dojrzałych wiśni i przypraw, a ich cierpkość jest tak bogata, że można przysiąc, że dodano do nich cukier.
Obrazy Getty’ego
Herbata Oolong
Jeśli zielone herbaty są ledwo utlenione, a czarne herbaty są prawie całkowicie utlenione, herbaty oolong plasują się pomiędzy. Oolongi różnią się znacznie smakiem i aromatem, w zależności od specyficznych różnic w sposobie ich przetwarzania. Podobnie jak w przypadku robienia idealnego omletu, nauczenie się poszczególnych etapów suszenia, ugniatania, palenia, zwijania, suszenia i pieczenia oolong zajmuje całe życie, ale opanowanie ich zajmuje całe życie. Kategoria ta jest tak złożona i słabo rozumiana na Zachodzie, że nie ma na nią nawet angielskiego słowa; najbliższym tłumaczeniem mandaryńskiego „wu long” jest „ciemny smok”, co jest nawiązaniem do wężowego kształtu niektórych rodzajów herbat oolong produkowanych w prowincji Fujian.
na Tajwanie, oolongi z wysokich gór może wyglądać prawie tak zielono jak zielona herbata, ale drobne uderzenia utleniania przekształciły rześkie i trawiaste smaki w kremowe, maślane z silną kwiatową nutą. Delikatny bao zhong z północy wyspy intensywnie pachnie jaśminem, podobnie jak starsze style Dong Ding I krawatguanyin są bardziej utlenione i w konsekwencji orzechowe, zamieniając wysoką aromatykę swoich mniej utlenionych odpowiedników na bogatszą konsystencję i długotrwały finisz. W Chinach pieczenie oolongu jest równie ważną umiejętnością, jak jego wytwarzanie. Mocno prażone oolongi z Uroczy klify tlą się od whisky o smaku karmelu, skóry i odrobiny mineralnej solanki.
Biała herbata
Podczas gdy w oolongach chodzi o intensywne przetwarzanie, białe herbaty kładą nacisk na pozwolenie naturze działać. Zerwane liście herbaty suszy się na powietrzu przy minimalnej obróbce, na słońcu lub przy użyciu silnych otworów wentylacyjnych. Po wyschnięciu liście ulegają lekkiemu utlenieniu, uzyskując bogatą, kremową konsystencję i subtelne kwiatowe aromaty. Z wyjątkiem grubszych gatunków liści, takich jak gong mei I shou mei , herbaty białe są dość delikatne. Igła srebrna powstaje wyłącznie z nieotwartych pąków i jest najdelikatniejsza ze wszystkich, o piankowej słodyczy i aromacie świeżego lnu. Bai mu i , zwana także białą piwonią, jest bardziej kwiatowa.
Chai
Słowo „chai” ma różne znaczenia na całym świecie. W języku hindi słowo „chai” oznacza „herbatę”, co pochodzi od chińskiego słowa oznaczającego herbatę „cha”. Jeśli kiedykolwiek wypowiedziałeś wyrażenie „herbata chai”, dosłownie miałeś na myśli „herbatę herbacianą”.
Masala Chai, kremowy i pachnący napój powstały w wyniku parzenia czarnej herbaty z przyprawami, ziołami, mlekiem i cukrem, jest uwielbianym przysmakiem w całej Azji Południowo-Wschodniej. W kulturach zachodnich napój ten jest powszechnie znany po prostu jako „chai” i zazwyczaj jest aromatyzowany aromatycznymi przyprawami do pieczenia, takimi jak cynamon, kardamon i goździki. Często podaje się ją jako pyszną latte z aksamitnie spienionym mlekiem, podobnie jak napoje na bazie espresso.
Herbata fermentowana i dojrzewająca
Wiele tradycyjnych herbat dojrzewa przez miesiące, lata, a nawet dziesięciolecia przed wypiciem. Podczas gdy zielone herbaty i lżejsze oolongi najlepiej smakują na świeżo, kilka stylów białych, czarnych i oolong może z wiekiem zyskać nową głębię. Istnieją również herbaty, które podczas dojrzewania ulegają działaniu bakterii i grzybów, dzięki metodom przetwarzania, które nie zabijają całkowicie mikroskopijnych organizmów naturalnie występujących w liściach herbaty. Te herbaty nie wytwarzają alkoholu ani kwasu mlekowego, jak fermentujące piwo czy pikle, ale mimo to są fermentowane. Niektóre słynne roczniki są sprzedawane na aukcjach po dziesiątki tysięcy dolarów za funt.
Najbardziej znaną z tych herbat fermentowanych jest zbyt-erh , który jest wytwarzany w chińskiej prowincji Yunnan i pobliskich regionach Laosu, Tajlandii i Wietnamu. Herbata ta zaczyna swoje życie jako mniej więcej zielona herbata, ale w miarę starzenia traci trawiasty smak na rzecz bogatej głębi lakierowanego drewna, starej skóry i łagodnej ziemistości. Mój osobisty faworyt, Liu An , przechodzi podobny proces i dojrzewa w małych bambusowych koszyczkach wyłożonych liśćmi bambusa, które można zaparzyć z herbatą. Należy pamiętać, że jest to coś innego niż birmańskie sfermentowane liście herbaty, które poddaje się laktofermentacji przed zmieszaniem z sałatkami i nie używa się ich do herbaty.
barwiony przepis
Inne godne uwagi style herbaty
Powyższe kategorie są ogólnie uważane za pięć głównych rodzajów herbaty, ale jak każda taksonomia stworzona przez człowieka, nie uwzględniają one wszystkich możliwych rodzajów herbaty. Żółta herbata to niszowy, ale tradycyjny styl w Chinach, z obróbką podobną do zielonej herbaty, ale z dodatkowymi etapami zduszenia i pocenia liści, w wyniku czego powstaje mniej ostra, bardziej zaokrąglona herbata, która nie jest ani zielona, ani biała. Tymczasem zadzwoniła koreańska herbata hwangcha , czyli żółta herbata, jest przetwarzana zupełnie inaczej niż chińska żółta herbata i może w rzeczywistości smakować bardziej jak herbata oolong lub czarna. (Koreańska tradycja parzenia herbaty, choć spleciona z tradycją chińską i japońską, jest w dużej mierze odrębną dziedziną, a koreański styl nie pasuje idealnie do kategorii chińskich ani brytyjskich.)
Na wzgórzach Darjeeling pierwsze spłukanie , czyli zbiór roku, jest przetwarzany na herbatę sprzedawaną jako „czarna herbata”, ale w rzeczywistości niczym takim nie jest – jest mocno zwiędnięta, ale ledwo zwinięta lub utleniona. Liście zachowują zielone plamy i wytwarzają blado bursztynowy kolor, ze świeżymi, sosnowymi aromatami, nie przypominającymi niczego innego. Niektórzy próbują nazwać ją białą herbatą lub oolongiem, ale nie da się tego zaklasyfikować do żadnej z tych kategorii. I nie zaczynaj mi tak dalej nie są młodzi , japońska herbata Jest faktycznie marynowane i przeznaczone do warzenia. Rzecz w tym, że herbata to rozległy, skomplikowany aspekt ludzkiego przedsięwzięcia i nie zawsze mieści się w schludnych pudełkach!
Herbaty ziołowe i zbożowe
Napary z ziół, kwiatów i zbóż, często nazywane tisanes lub naparami ziołowymi, aby odróżnić je od herbat Camellia sinensis, są prawdopodobnie tak stare jak sama „właściwa” herbata. Liście herbaty były spożywane jako lek na długo przed tym, zanim stały się napojem, a wiele popularnych herbat ziołowych było pierwotnie przygotowywanych do celów leczniczych. Prawdopodobnie znasz już popularne typy, takie jak rumianek , Jak , I biodro róży , ale możesz też chcieć poszukać kwiat czarnego bzu , Grecka górska herbata ziołowa , I chryzantema , z których wszystkie mają zagorzałych fanów na całym świecie.
Istnieje również wiele herbat wytwarzanych z prażonych ziaren, które są szczególnie popularne w Korei i Japonii. Jęczmień , tatarska kasza gryczana , Łzy Hioba , a nawet jedwab kukurydziany wszyscy robią kojące, naturalnie bogate napary. Co więcej, te napary są fantastycznie orzeźwiające, gdy są zimne lub mrożone, co czyni je idealnym napojem bez kofeiny, który można przygotować w dzbanku i cieszyć się nim w gorący letni dzień.
