Sztuka aperitifu

Zdjęcie:

Matt Taylor-Gross / Stylizacja potraw autorstwa Oset Babür-Winter

Kolacja w domu Francuza może być dla Amerykanina wytrącającym z równowagi przeżyciem. Po pierwsze, wydaje się, że nikt nigdy nie spieszy się do jedzenia. Chociaż możesz zostać powitany bajecznymi pocałunkami i ciepłym podwójnym powitaniem — Powitanie! Powitanie! — prawdopodobnie będziesz siedział w salonie, bez jedzenia w zasięgu wzroku. Twój gospodarz uprzejmie zapyta o Twoje zdrowie, kiwając głową Dobry! Dobry! na cokolwiek odpowiesz. (Prawdziwy Francuz wszystko powtarza.) Następnie zostanie nalany aperitif. Twoja pierwsza myśl – a być może druga i trzecia – będzie brzmieć: Kiedy zasiadamy do jedzenia? Czy ta kolacja nie powinna się rozpocząć?

Ale potem bierzesz łyk aperitifu. Jest lekki i orzeźwiający , jak powiedzieliby Francuzi, różni się od wszystkiego, co serwowano w domu. I będziecie się zastanawiać: dlaczego w Ameryce nie nalewają takich drinków jak ten? (Odpowiedź jest taka, że ​​tak, ale niezbyt często.) Nagle znajdziesz się w zasięgu ręki Francuza. Z radością będziesz jeść, kiedy Ci każą, pić, co Ci każą, a wszystko to odbędzie się dokładnie w odpowiednim czasie.

Niedawno nawróciłem się na aperitify i to, co nazywam aperitifowym sposobem życia – to inny sposób na powiedzenie, że nie spieszy mi się już z jedzeniem. Tak naprawdę, gdybym miał jeden nawyk zaimportować z Europy do Stanów Zjednoczonych, byłby to zwyczaj spożywania aperitifu.

Dla tych, którzy nigdy nie mieli ochoty na tego rodzaju trunki, oto kilka podstawowych informacji: Aperitif (słowo pochodzi od łac. otworzyć „otwierać”) to lekki, najczęściej wytrawny napój o skromnej zawartości alkoholu, mający na celu zaostrzenie apetytu, bez przytłaczania zmysłów. I chociaż aperitif może być tak prosty, jak kieliszek białego wytrawnego wina lub szampana, prawdziwy aperitif, taki, który uwielbiam, ma trochę więcej elegancji, więcej smaku, więcej koloru i – tak – nieco więcej wyrafinowania. To są takie aperitify Campari I Lillet , napoje, które noszą (przeważnie) jedną nazwę i prawie zawsze są przygotowywane na podstawie tajnych receptur ziołowych.

jak sprawić, żeby jajka były zbyt twarde

Campari

Być może najsłynniejszym aperitifem o jednej nazwie jest Campari, rubinowoczerwony włoski napój, którego receptura jest strzeżona bardziej szczegółowo niż transkrypcje watykańskie. Tak naprawdę jego receptura pozostaje tajemnicą od 1860 roku, kiedy jego twórca, Gaspare Campari, zaczął butelkować swój produkt. Ale Campari nie odniosło tak wielkiego sukcesu, dopóki syn Gaspare, Davide, nie zatrudnił znanych artystów z lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku do stworzenia legendarnych obecnie plakatów reklamowych Campari.

Jeśli chodzi o samo Campari, uważa się, że napój zawiera rabarbar i żeń-szeń, ale nie mam pewności. Wiem jednak, że Campari jest bardzo gorzkie, tak gorzkie, że to naprawdę nabyty smak. Ale dodanie sody bardzo pomaga w nabywaniu; w rzeczywistości spora ilość schłodzonego napoju gazowanego może ładnie otworzyć Campari, zamieniając go w bardziej dopracowany napój. (Lód nie jest konieczny.)

Dubonneta

Chociaż Dubonnet powstał prawie 150 lat temu jako francuski aperitif, przez ostatnie pół wieku zarówno czerwona, jak i biała wersja, którą otrzymujemy w USA, były produkowane w Ameryce z kalifornijskiego wina wzmocnionego nutą brandy . Białe Dubonnet to białe wytrawne wino wzbogacone ziołami, natomiast czerwone jest słodkie, aromatyzowane przyprawami i chininą. Choć generalnie jestem wielkim fanem aperitifów na bazie wina, z Dubonnetem mam mały problem – jest trochę za syropowy jak na mój ideał.

Lillet

A potem jest Lillet. Kolejny aperitif na bazie wina, dostępny również w kolorze czerwonym i białym, Lillet to prawdopodobnie mój ulubiony aperitif ze wszystkich. (Był to także ulubieniec Jamesa Bonda, który jest twórcą Koktajl Vesper .) Wyprodukowane w małym miasteczku na południe od Bordeaux, Lillet smakuje tak elegancko, jak się wydaje. Być może jest to kwestia delikatnego połączenia ziół, korzeni i owoców… ale ponieważ przepis jest tajemnicą, nie jestem do końca pewien. Wolę bogatą, pełną, białą wersję, z nutami kandyzowanej pomarańczy i mięty. (Klasycznie podaje się go z odrobiną pomarańczy.)

Wermut

Wermut występuje w wersji białej (wytrawnej) i czerwonej (słodkiej) i jest najbardziej znany wermut producentami są Włosi (Martini & Rossi, Cinzano) i Francuzi (Noilly Prat). Zarówno wytrawne, jak i słodkie, są to napoje na bazie wina i ziół. Z tych dwóch słodki wermut jest bardziej nowatorskim aperitifem, przynajmniej w Stanach, gdzie mamy tendencję do myślenia o nim wyłącznie jako o składniku Manhattanie . Europejczycy piją ją jednak przed posiłkiem, schłodzoną lub z dodatkiem skał. Być może jednym z najbardziej niezwykłych wermutów jest Punt e Mes , włoski przysmak, którego nazwa oznacza „półtora punktu” w nawiązaniu do starego włoskiego zwyczaju dodawania gorzkiego smaku do wermutu mierzonego w „punktach”.

Więcej aperitifów

Jest oczywiście wiele innych aperitifów. Istnieje na przykład cały świat napojów na bazie anyżu, takich jak Pernod i Ricard. Ale chociaż znam wiele osób, które je chwalą, uważam, że te aperitify są trochę za mocne i mocne, jak na odświeżenie przed kolacją. Wolę delikatniejsze drinki, np sherry (szczególnie lżejsze finos) i Pineau des Charentes (wzmocnione wino z francuskiego regionu Cognac).

hipnotyczne napoje mieszane

Jedyne, co wiem na pewno, to to, że w chwili, gdy skosztuję idealnego aperitifu – czegoś lekkiego i orzeźwiającego – mam ochotę po prostu usiąść do kolacji z Francuzem i podążać za jego przykładem. Wiem, że w końcu dojdziemy do posiłku. Ale najpierw popracujemy nad naszymi apetytami.